Już można

                             Już można

 Już można odłączyć

Sygnał zagłuszający

Wrzaski szarpiącego bólu

Wspomnień po zadanych torturach.

Była to słodka zemsta sfinksa

Za rozdzielanie włos po włosie

Prawdy od oszustwa

Z czasu, gdy jak tonący brzytwy

Chwytałam się efemerycznych halek,

Zwiewnych pajęczyn,

Bezkrwistych zaślubin

Zawieszonych w wysokim przestworzu.

Teraz ściągam lejce ich supłom i pętlom

I sprowadzam po linii prostej

Pomiędzy grudy chłopskiego rozumu

Wprost do grobu,

Gdzie dany im jest spokój,

Aby mogły wzrastać w porze naturalnej.

A ja tymczasem posłucham

Odgłosów pokoju.